Terwijl Michelinsterren in de culinaire wereld worden vereerd als de Oscars, die het toppunt van kwaliteit vertegenwoordigen, wordt de Michelingids vergeleken met de ‘bijbel’.
Maar wie had ooit gedacht dat een klein rood boekje, vaak geprezen door velen, zo’n nauwe band zou hebben met een bandenfabrikant?
Laten we in dit artikel dieper ingaan op de opmerkelijke reis van Michelin terwijl het zich op culinair gebied begeeft. Waarom heeft Michelin, een bandenfabrikant, een restaurantgids uitgevonden?
Het verhaal begint in 1889 in Clermont-Ferrand, een klein Frans stadje, waar de broers André en Edouard Michelin hun bandenbedrijf oprichtten. Helaas, toen de 19e eeuw ten einde liep, maakte hun bedrijf een moeilijke periode door.
Destijds reden er in Frankrijk nog geen 3.000 auto’s op de wegen. Autorijden was een uitdaging vanwege het ontbreken van een uitgebreid wegennet en de moeilijkheid om benzine te vinden.
André Michelin (1853-1931; links) en zijn broer Édouard (1859-1940; rechts).
De gebroeders Michelin beseften dat ze mensen moesten aanmoedigen meer auto te rijden, en daarom kwamen ze met een innovatief idee: de Michelin-restaurantgids.
De evolutie van het Michelin-sterrenbeoordelingssysteem.
Een Michelinster is een van de grootste onderscheidingen die een restaurant kan ontvangen
Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 werd de productie van de Michelingids tijdelijk stopgezet. Maar tegen 1920 was het weer op het goede spoor en klaar voor een belangrijke transformatie.
Twintig jaar lang was de gids gratis verkrijgbaar. Dat veranderde nadat Andre Michelin een bandenwinkel bezocht en zag hoe zijn gidsen werden gebruikt om een werkbank te ondersteunen.
De gebroeders Michelin hebben hun gids aanzienlijk verbeterd door advertenties te verwijderen, een lijst met hotels in Parijs toe te voegen en restaurants te categoriseren.
Naarmate de restaurantaanbevelingen van Michelin steeds invloedrijker werden, lanceerden de broers een nieuw initiatief. Ze huurden undercoverdiners in, nu bekend als inspecteurs, om te beoordelen of een restaurant kwalificeerde als een gastronomisch restaurant. Degenen die aan de criteria voldeden, kregen een ster.
In 1926 begon de gids sterren toe te kennen aan uitzonderlijke eetgelegenheden, aanvankelijk met behulp van één enkele ster. Vijf jaar later werd een systeem van nul, één, twee en drie sterren geïntroduceerd.
In 1936 werden de criteria voor deze sterrenranglijst officieel gepubliceerd, waardoor de autoriteit van de gids in de culinaire wereld werd versterkt.
1 ster: “Een zeer goed restaurant in zijn categorie”.
2 sterren: “Uitstekend koken, een omweg waard”.
3 sterren: “Uitzonderlijke keuken, een bijzondere reis waard”. Met hun briljante marketingstrategie moedigden de gebroeders Michelin mensen aan om meer te reizen, waardoor het vertrouwen in autorijden werd vergroot. Hoewel er geen direct bewijs is dat de gids de verkoop van banden heeft doen stijgen, zorgde het onmiskenbaar voor een nieuwe inkomstenstroom en diende het als een effectief publiciteitsinstrument.
Tegenwoordig is Michelin een beursgenoteerd bedrijf dat bijna 24 miljard dollar waard is en jaarlijks bijna 200 miljoen banden produceert. De Michelingids omvat nu meer dan 30.000 restaurants verspreid over drie continenten, en er zijn meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht, wat de blijvende impact ervan op de culinaire wereld en daarbuiten aantoont.
Michelin-mannetje
De Michelingids heeft veel kritiek gekregen. In een artikel uit 2023 merkte The Washington Post op: “Het remt innovatie evenzeer als het deze ondersteunt, omdat chef-koks zich realiseren dat ze gestraft kunnen worden als ze te ver buiten de gebaande paden treden.” Bovendien wordt de Gids ervan beschuldigd de Franse chef-koks en keuken te bevoordelen. Ondanks deze controverses valt niet te ontkennen dat het verdienen van zelfs maar één Michelin-ster de reputatie van een restaurant aanzienlijk kan vergroten.
Addison-chef William Bradley
William Bradley, de chef-kok en directeur van Addison, een van de slechts dertien Michelin-sterrenrestaurants met drie sterren in de Verenigde Staten, vertelde dat gasten van over de hele wereld vaak een reservering maken in zijn restaurant in San Diego voordat ze andere reisarrangementen afronden.
Bradley benadrukte ook dat noch hij, noch iemand van zijn personeel enig vermoeden had dat een inspecteur in hun restaurant aan het dineren was en niemand met bijzondere aandacht behandelde. “We wilden niet in die val trappen”, vertelde Bradley aan CNN. “We wilden er zeker van zijn dat we iedereen topkwaliteit konden bieden.”
Christophe Bellanca, de chef-kok en eigenaar van Essential by Christophe.
Christophe Bellanca, de chef-kok en eigenaar van Essential by Christophe, een restaurant met een Michelin-ster in de Upper West Side van Manhattan, begrijpt de invloed van dergelijke ‘lofbetuigingen’. Voordat zijn restaurant, dat in 2022 werd geopend, vorig jaar zijn ster verdiende, bediende hij elke avond normaal gesproken 80 tot 100 gasten. Sinds het ontvangen van de ster is dat aantal gestegen naar 120 tot 140 klanten per avond.
Dailyviral (door Sheeran)
Vrij vertaald
Reactie plaatsen
Reacties