Hans Christian Andersen werd geboren in Odense, Denemarken, op 2 april 1805. De zoon van een schoenmaker en een wasvrouw, leefde zijn jeugd omringd door extreme armoede, zodat hij soms gedwongen werd te bedelen en geen andere schuilplaats had dan een brug. De dichter en schrijver geloofde echter dat hij niet de zoon van zijn vader was, maar de onwettige nakomeling was van prins Christian Frederik die later gekroond zou worden tot christelijk VIII van Denemarken. Andersen was een lelijke, slungelige jongen, met een enorme neus en grote voeten, die in zijn jeugd bijna geen vrienden had en jarenlang gepest werd. Zelfs in zijn jeugd werd hij afgewezen als operazanger en theaterartiest, terwijl hij bespot werd door zijn collega's. Uiteindelijk slaagt hij er echter in om als schrijver te slagen en ver boven diegenen te stijgen die hem uitgelachen hadden. Het verhaal van het lelijke eendje zou een metafoor voor zijn eigen leven zijn. Een zwanenkuiken opgevoed tussen eenden. Historici geloven dat de schrijver voordat hij het verhaal schreef iets vond waardoor hij dacht dat hij van koninklijk bloed was. De metafoor geldt niet alleen voor het feit dat hij toen hij opgroeide zijn innerlijke schoonheid en buitengewone talent kon laten schitteren, maar het verklaart ook dat hij tot een superieure afstamming behoorde, hij was de zoon van een koning. Andersen wilde operazanger en acteur worden, maar hij slaagde als schrijver en dichter, en zijn sprookjesboeken brachten hem tot roem. Hij overleed in Kopenhagen op 4 augustus 1875. Dat Andersen door zijn eigen leven geïnspireerd werd om Het Lelijke Eendje te creëren is geen uitvinding van historici en literaire geleerden, bekende hij zelf. Bij een keer vroeg de criticus Georg Brandes hem of hij van plan was zijn autobiografie te schrijven, Andersen antwoordde dat hij al "Het lelijke eendje" had geschreven. ”

Je woont in een straat waar je aan de ene kant Marokkaanse buren hebt, en aan de andere kant Belgische. Het is altijd een belevenis, want hun gewoontes botsen af en toe op een hilarische manier. Op een dag hoor je je Belgische buurman, Jean-Pierre, tegen zijn vrouw schreeuwen: "Marie! Waar is de mayo? Een barbecue zonder mayo is een ramp!"Ondertussen loopt je Marokkaanse buurman, Ahmed, met een schaal vol tajine naar buiten en roept:"Broeder, wie wil er nou mayo bij een barbecue? Couscous, dát is wat je nodig hebt!" Jean-Pierre kijkt naar Ahmed alsof hij net heeft voorgesteld om frieten met couscous te eten. “Couscous? Dat zijn geen patatten, man! Patatten en friet, daar leven wij Belgen op!"Ahmed lacht hard:"Geen zorgen, vriend. Ik maak je wat couscous en daarna wil je nooit meer friet zien!" Een uur later zit iedereen in de tuin. Ahmed zit ontspannen met zijn tajine, Jean-Pierre met een enorme schaal frieten, en jij ergens tussenin met een klein bordje salade, want je hebt nooit begrepen hoe deze mensen zoveel kunnen eten. De Belgische buurvrouw, Marie, kijkt naar de merguez-worstjes die Ahmed heeft meegenomen en vraagt: "Hoe eet je dat zonder mayo?"Ahmed begint te lachen: "Zonder mayo? Vriendin, je hebt harissa nodig, pittige saus! Dat maakt je sterk!"Jean-Pierre, met een blik alsof hij net een UFO heeft gezien, probeert een klein beetje harissa. Zijn ogen worden groot, zijn gezicht wordt rood en hij schreeuwt: “Marie! Breng de brandblusser, want dit is geen saus, dit is lava!”Ahmed schudt zijn hoofd lachend:“Je moet het leren waarderen, broeder. Wij Marokkanen houden van een beetje pit. Niet alles hoeft in mayo te verdrinken!”. En zo eindigt de avond, met Jean-Pierre die afwisselend een glas water en een kom frieten eet, terwijl Ahmed niet kan stoppen met lachen. Eén ding is zeker: met zulke buren is het nooit saai!Door: Ewa

Ik verloor mijn moeder twee minuten na de geboorte. De vrouw die je hier ziet is mijn stiefmoeder. Mijn vader trouwde met haar toen ik 1 jaar oud was. Ze had een zoontje van 2 jaar. Mijn vader stierf 4 jaar later. Slechts 2 jaar, nadat mijn stiefmoeder zwanger van hem werd en beviel van mijn zus. De broers van mijn vader namen alles wat we hadden. We moesten verhuizen naar een nieuwe stad. Ik was 5 jaar oud. Mijn stiefmoeder zorgde voor mij, haar zoon en ons zusje. Zij zorgde ervoor dat we naar school gingen. Ze houdt zelfs meer van mij dan van haar eigen biologische kinderen. Ik wist niet eens dat ze niet mijn echte moeder was, totdat ik 19 was toen ze zich voor mij openstelde! Ik werd op mijn twintigste zwanger en stopte met school. De vader van de baby liet mij in de steek tijdens de zwangerschap en vluchtte. Ik wilde een abortus ondergaan, maar op de een of andere manier kwam mijn stiefmoeder erachter en waarschuwde me ervoor.Ze nam verantwoordelijkheden, zorgde voor mij en mijn baby. Hoewel ik heel briljant was op school, maar vanwege de financiële crisis waarmee we te maken hadden, had ik het opgegeven om ooit weer naar school te gaan. Toen mijn baby 2 jaar oud was, zei mijn stiefmoeder dat ik weer naar school moest gaan. Ze beloofde voor mijn baby te zorgen terwijl ik studeerde. We hadden niet veel geld, maar ze deed alles wat ze kon en verkocht zelfs de meeste van haar persoonlijke eigendommen om mij te helpen mijn school af te maken. Ik wist dat school de enige manier was om aan het lijden te ontsnappen, dus zorgde ik ervoor dat ik 100% gefocust bleef op mijn studie en nu, glorie aan God, ik ben afgestudeerd in chemische technologie! Ik kwam als beste student op mijn afdeling uit de bus en kreeg een beurs om in het buitenland te studeren en werken. Elke keer als ik aan mijn stiefmoeder denk, laat ik tranen van vreugde vallen. Ze is een geweldige vrouw en ik zal haar nooit genoeg bedanken Liefste stiefmoeder, Bedankt dat je van me houdt en voor me zorgt sinds ik 1 jaar oud was. Je hebt me opgevoed als je eigen kind, en ik ben je eeuwig dankbaar. Jouw vriendelijkheid, geduld en begeleiding hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben. Ik waardeer alles wat je voor mij hebt gedaan. Bedankt dat je een geweldige stiefmoeder bent! Ik bid dat God je een lang leven geeft en mij zegent, zodat ik goed voor je kan zorgen en je trots kan maken, mama.Een waarderingspost voor mijn stiefmoeder

Toen ik vandaag bij het benzinestation was, hoorde ik een dame van achter in de twintig tegen twee andere mannen zeggen dat ze haar met rust moesten laten, dus besloot ik naar hen toe te lopen en vroeg haar: "Hoe was de bijeenkomst vandaag, schat?" Ze keek me aan en zei: " het was goed, ik zal je er over een paar meer over vertellen als we thuiskomen". Ik antwoordde met "geweldig, ik haal je favoriet op voor het avondeten".