Hans Christian Andersen werd geboren in Odense, Denemarken, op 2 april 1805. De zoon van een schoenmaker en een wasvrouw, leefde zijn jeugd omringd door extreme armoede, zodat hij soms gedwongen werd te bedelen en geen andere schuilplaats had dan een brug. De dichter en schrijver geloofde echter dat hij niet de zoon van zijn vader was, maar de onwettige nakomeling was van prins Christian Frederik die later gekroond zou worden tot christelijk VIII van Denemarken. Andersen was een lelijke, slungelige jongen, met een enorme neus en grote voeten, die in zijn jeugd bijna geen vrienden had en jarenlang gepest werd. Zelfs in zijn jeugd werd hij afgewezen als operazanger en theaterartiest, terwijl hij bespot werd door zijn collega's. Uiteindelijk slaagt hij er echter in om als schrijver te slagen en ver boven diegenen te stijgen die hem uitgelachen hadden.
Het verhaal van het lelijke eendje zou een metafoor voor zijn eigen leven zijn. Een zwanenkuiken opgevoed tussen eenden. Historici geloven dat de schrijver voordat hij het verhaal schreef iets vond waardoor hij dacht dat hij van koninklijk bloed was. De metafoor geldt niet alleen voor het feit dat hij toen hij opgroeide zijn innerlijke schoonheid en buitengewone talent kon laten schitteren, maar het verklaart ook dat hij tot een superieure afstamming behoorde, hij was de zoon van een koning. Andersen wilde operazanger en acteur worden, maar hij slaagde als schrijver en dichter, en zijn sprookjesboeken brachten hem tot roem. Hij overleed in Kopenhagen op 4 augustus 1875. Dat Andersen door zijn eigen leven geïnspireerd werd om Het Lelijke Eendje te creëren is geen uitvinding van historici en literaire geleerden, bekende hij zelf. Bij een keer vroeg de criticus Georg Brandes hem of hij van plan was zijn autobiografie te schrijven, Andersen antwoordde dat hij al "Het lelijke eendje" had geschreven. ”
Reactie plaatsen
Reacties