Mijn man heeft me de kracht van een simpele aanraking laten zien als we ruzie hebben. Afgelopen week hadden mijn man en ik ergens ruzie over. De kinderen kwamen thuis van school, dus het was tijd om de ruzie op pauze te zetten, want we moesten eten maken en gewoon ouders zijn. Ik zat aan tafel op mijn laptop, terwijl ik wachtte tot het eten in de oven klaar zou zijn.Mijn man ging naast me zitten en klapte zijn laptop open om zijn eigen werk te doen.Hij legde langzaam zijn hand op mijn been en hield hem daar een minuut lang. Ik keek naar zijn hand, legde deze op mijn been en zei: "Ik dacht dat je boos op me was. Waarom raak je me aan?"Hij keek me aan en zei: 'Zelfs als we ruzie hebben, wil ik dat je je veilig voelt in onze relatie. Ik wil dat je weet dat mijn fysieke aanraking of genegenheid je nooit zal worden onthouden als een soort straf voor het feit dat je nog steeds ruzie hebt. Op dat moment besefte ik: hij weet dat ik me veilig moet voelen, zelfs op momenten van ruzie. Op dat moment besefte ik dat ik mezelf had geconditioneerd om te denken dat ik zijn aanraking niet verdiende als hij boos op me was.

Na 21 jaar huwelijk zei mijn vrouw dat ik een andere vrouw moest meenemen uit eten en naar de film. Ze zei: 'Ik hou van je, maar ik weet dat deze andere vrouw van je houdt en graag wat tijd met je wil doorbrengen.'De andere vrouw die mijn vrouw wilde dat ik bezocht was mijn MOEDER, die al 19 jaar weduwe is, maar de eisen van mijn werk en drie kinderen maakten een bezoek moeilijk.Die avond nodigde ik haar uit voor een etentje en een film. "Wat is er, gaat het goed met je?" vroeg ze.Mijn moeder is het type vrouw dat vermoedt dat een telefoontje laat op de avond of een verrassende uitnodiging een teken is van slecht nieuws. 'Ik dacht dat het leuk zou zijn om wat tijd met je door te brengen,' antwoordde ik. "Alleen wij tweeën." Ze dacht er even over na en zei toen: 'Dat zou ik heel graag willen.'Toen ik die vrijdag na het werk naar haar toe reed om haar op te halen, was ik een beetje zenuwachtig. Toen ik bij haar thuis aankwam, merkte ik dat ook zij nerveus leek te zijn over onze date. Ze wachtte in de deur met haar jas aan. Ze had haar haar gekruld en droeg de jurk die ze had gedragen ter gelegenheid van haar laatste huwelijksverjaardag. Ze glimlachte met een gezicht dat zo stralend was als dat van een engel. "Ik vertelde mijn vrienden dat ik met mijn zoon uit ging, en ze waren onder de indruk", zei ze terwijl ze in de auto stapte. "Ze kunnen niet wachten om te horen over onze ontmoeting."We gingen naar een restaurant dat, hoewel niet elegant, erg leuk en gezellig was. Mijn moeder pakte mijn arm vast alsof zij de First Lady was. Nadat we gingen zitten, moest ik het menu lezen. Haar ogen konden alleen grote letters lezen. Halverwege de inzendingen sloeg ik mijn ogen op en zag moeder naar mij zitten staren. Er lag een nostalgische glimlach op haar lippen. 'Ik was het die de menukaart moest lezen toen je klein was,' zei ze. ‘Dan is het tijd dat je ontspant en mij iets teruggeeft’, antwoordde ik. Tijdens het diner hadden we een prettig gesprek – niets bijzonders dan het bijpraten over recente gebeurtenissen in elkaars leven. We praatten zoveel dat we de film misten. Toen we later bij haar huis aankwamen, zei ze: 'Ik ga nog een keer met je uit, maar alleen als je me je laat uitnodigen.' Ik ging akkoord."Hoe was je etentje?" vroeg mijn vrouw toen ik thuiskwam. 'Heel leuk. Veel leuker dan ik me had kunnen voorstellen,' antwoordde ik. Een paar dagen later stierf mijn moeder aan een zware hartaanval. Het gebeurde zo plotseling dat ik geen kans had om iets voor haar te doen. Enige tijd later ontving ik een envelop met een kopie van een restaurantbon van dezelfde plaats waar mijn moeder en ik hadden gegeten. Op een bijgevoegd briefje stond: “Ik heb deze rekening vooraf betaald. Ik wist niet zeker of ik erbij kon zijn, maar toch betaalde ik voor twee borden – één voor jou en de andere voor je vrouw. Je zult nooit weten wat die avond voor mij bedoeld. Ik hou van je, zoon."Op dat moment begreep ik hoe belangrijk het is om op tijd te zeggen: "Ik hou van jou" en onze dierbaren de tijd te geven die ze verdienen. Niets in het leven is belangrijker dan je gezin. Geef ze de tijd die ze verdienen, want deze dingen kunnen niet worden uitgesteld tot 'een andere keer'.Door: Anoniem

Dit is mijn vrouw Jessica die aan het eten is na een dag van 14 uur. Ze komt thuis van haar werk, heeft genoeg tijd om te eten en zich klaar te maken om naar bed te gaan, en moet de volgende dag weer aan het werk voor een nieuwe dienst. Ze staat vroeg op om zich klaar te maken voor haar dag. Ze houdt er niet van om 's ochtends lastig gevallen te worden en dat respecteer ik. Ze doucht, gooit haar haar omhoog, pakt haar lunch, geeft de hond en mij een kus en loopt de deur uit. Op haar werk zorgt ze voor mensen die de slechtste dagen van hun leven hebben. Beroertes, auto-ongelukken, motorongelukken, vallen, breuken, hersenbeschadiging en meer. Ze zorgt voor moeders, vaders, zussen, broers, vrienden en families. Het maakt niet uit wie je bent of wat er is gebeurd. Zij zal voor je zorgen. Ze werkt tijdens de lunch en heeft zelden tijd om te zitten. Ze komt na 14 uur thuis, trekt haar schoenen uit die door bloed en tranen zijn gelopen en wil gewoon gaan zitten. Ik vraag haar niet naar haar dag, want ze praat niet graag over haar werk als ze thuis is en dat is prima. Als ze wil praten, zal ik luisteren. Soms komt ze blij thuis en soms komt ze verdrietig thuis. Maar hoe ze zich ook voelt, ze is altijd op tijd voor haar volgende dienst. Ik hou van haar met heel mijn hart. Mijn vrouw is mijn held. Mijn vrouw is een beroerteverpleegkundige.Bron: Uplifting Journeys

Vrouw: Waar ga je heen? Echtgenoot: Wedstrijd kijken in de kroeg. Vrouw: Waarom kijk je het niet met mij mee? Echtgenoot: Ik wil het met mijn vrienden bekijken. Vrouw: Dus ik beteken niets voor je? Echtgenoot: Oke oke. Ik blijf. Vrouw: Waarom is de doelman in het zwart? Echtgenoot: Hij rouwt om zijn moeder. Vrouw: Hoe kent de commentator alle namen? Echtgenoot: Het is zijn taak.Vrouw: Er is een doelpunt gemaakt.Echtgenoot: Nee, het is buitenspel. Vrouw: Wat is buitenspel? Echtgenoot: Nee, het is een doelpunt. Grapje.Vrouw: Oké, maar wat is buitenspel? Echtgenoot: Buitenspel is de naam van de coach.Vrouw: Waar is de coach? Echtgenoot: Hij is buiten het veld. Vrouw: Waarom speelt hij niet? Echtgenoot: Nee, hij speelt niet. Hij verandert de spelers en de speltactiek.Vrouw: Vertel eens, is Maradona daar? Echtgenoot: Nee, hij stierf. Vrouw: Oh mijn God, hoe?Echtgenoot: Hij keek met zijn vrouw naar een wedstrijd.....Zo is de strijd begonnen en sinds afgelopen zondag proberen we de zaak op te lossen! 

In een dorp zaten drie onbekende oude mannen voor het huis. De vrouw keek uit het raam en zag dat ze daar al een hele tijd zaten. Ze ging naar buiten om hen thuis uit te nodigen. 'Ik ken jullie niet, jongens, maar ik zie dat jullie hier al een hele tijd zitten en dat jullie vast honger hebben.' Kom alsjeblieft met me mee, dan maak ik iets te eten voor je klaar. " Eén van hen vroeg: 'Is uw man thuis?' " “Nee, dat is het niet”, antwoordde de vrouw. ‘Dan kunnen we het huis niet in.’ " Dus ging de vrouw terug naar huis en vertelde 's avonds haar man wat er was gebeurd. De man stemde ermee in om hen opnieuw uit te nodigen, als hij ook thuis is. De vrouw ging naar buiten en zei: 'Mijn man is al thuisgekomen en nodigt jullie allemaal uit om bij ons te komen eten'. “We gaan nooit alle drie tegelijk naar een huis”, antwoordden de grootvaders. Toen een vrouw op onbegrijpelijke wijze vroeg waarom, legde één van hen haar uit: 'Deze vriend van mij heet Gezondheid.' Als hij bij u intrekt, zal uw huis altijd gevuld zijn met rijkdom. "Toen wees hij met zijn vinger naar de andere en vervolgde: ,,Hij is het Succes. Als hij je huis binnenkomt, zul je succesvol zijn in wat je ook doet. En ik...ik ben Liefde. Als ik bij je naar binnen gaat, zal je huis altijd gevuld zijn met liefde. Ga nu naar uw man en spreek af wie van ons drieën u in huis wilt uitnodigen. " De man was erg blij toen hij dit hoorde en zei: "Laten we Rijkdom uitnodigen om ons huis met rijkdom te vullen!" " De vrouw was het daar niet mee eens en zei: "Waarom nodigen we Succes niet uit?" " De bruid, die het allemaal hoorde, stelde voor: 'Zou het niet beter zijn om Liefde in huis uit te nodigen? Dan zal ons huis voor altijd gevuld zijn met liefde.' De echtgenoten waren het met haar eens, dus ging de vrouw weer naar buiten en zei tegen de grootvaders: "We besloten Liefde uit te nodigen in ons huis, kom alsjeblieft met me mee." " Een mand genaamd Liefde stond op en liep met haar naar het huis. Nog twee stonden op en volgden hen. De vrouw vroeg vreemd: 'Je vertelde me dat jullie alle drie niet naar binnen mochten. Ik heb alleen Liefde uitgenodigd. Waarom gaan jullie dan met z'n tweeën?' ,,Als je Rijkdom of Succes in huis uitnodigde, blijven de overige twee buiten, maar als je Liefde uitnodigde, volgden Rijkdom en Succes. " Waar liefde het huis binnenkomt, zal er rijkdom en succes zijn.Bron: The Joys of Life

Ik weet dat dat raar klinkt. Waarom bananen? Waarom niet een man die bloemen voor je koopt? Of sieraden?Ik zal je vertellen waarom.Want als je al een tijdje getrouwd bent, maak je samen veel dingen mee. En soms kunnen die dingen je maken of breken. Omstandigheden die uw geduld op de proef stellen en dingen die uw liefde op de proef stellen.Geen dingen die testen hoeveel je liefhebt, maar hoe je je liefde geeft. Jouw tijd. Jezelf.Het huwelijk is een partnerschap. Het is een wip. Als beide mensen niet samen bewegen, werkt het niet. Er zijn offers die je moet brengen. Er is begrip, geduld en acceptatie. Veel acceptatie. Het accepteren van de verschillen tussen jullie, het accepteren dat jullie hetzelfde op verschillende manieren zullen doen, het accepteren van elkaars gewoonten en eigenaardigheden en kleine nuances die je soms gek kunnen maken en het accepteren dat jullie allemaal unieke individuen zijn met jullie eigen sterke en zwakke punten, talenten en geschenken.En met acceptatie komt onvoorwaardelijke liefde. En dat is de liefde waarop gezinnen zijn gebouwd. Zoals veel gezinnen zitten wij er momenteel middenin. Drie kinderen onder de acht jaar, met een behoorlijke kloof tussen de oudste en de jongste. Tussen school, sport, therapie voor ons middelste kind op het spectrum en al het andere daartussenin, zijn mijn man en ik dun verspreid.

Acteur Vin Diesel maakte het uit met zijn partner voor 3 jaar, maar toen ze uit elkaar gingen, haalde hij haar niet uit zijn huis. Hij was bang dat ze met een verminderde status zou leven, dus liet hij haar het huis achter en ging in de buurt wonen. Niet alleen dit, maar hij kreeg ook wekelijkse rekeningen voor haar en haar dochter, en hij betaalde ook alle maandelijkse internet-, telefoon- en elektriciteitsrekeningen. Hij hield hun scheiding geheim, zodat de media zich er niet mee zouden bemoeien of er iets over zouden publiceren. Na zes jaar kreeg zijn partner een ongeluk toen hij terugkwam van het winkelen. Hij had een fotosessie en zodra het nieuws hem bereikte, stopte hij de fotoshoot en vloog naar het ziekenhuis, stond naast haar en doneerde zijn bloed aan haar toen ze bloed nodig had, en toen zijn partner herstelde, kwamen ze weer bij elkaar. Kort gezegd: of we leven samen in liefde met een zuiver en nederig hart, of we gaan uit elkaar, maar liefde en respect blijven tussen ons, en we houden onze dierbare herinneringen bij elkaar en respecteren elkaar, wat er ook gebeurt. Dit is hoe we de ware betekenis van liefde en de schoonheid van mensenoffers begrijpen.Door: Intellectual Voice

Het is de hele reden waarom ze überhaupt naar de boot ging. Als je erover nadenkt, waarom zou Rose, een vrouw van hoge leeftijd en met een zwakke gezondheid, zo'n fysiek veeleisende reis maken naar een schip midden op de oceaan, alleen maar om een ​​lang, onsamenhangend verhaal te vertellen dat ze in de loop van de tijd had kunnen vertellen? Telefonisch of de bemanning op het vasteland kon haar ook gaan bezoeken?