Na 21 jaar huwelijk zei mijn vrouw...

Na 21 jaar huwelijk zei mijn vrouw dat ik een andere vrouw moest meenemen uit eten en naar de film. Ze zei: 'Ik hou van je, maar ik weet dat deze andere vrouw van je houdt en graag wat tijd met je wil doorbrengen.'

De andere vrouw die mijn vrouw wilde dat ik bezocht was mijn MOEDER, die al 19 jaar weduwe is, maar de eisen van mijn werk en drie kinderen maakten een bezoek moeilijk.

Die avond nodigde ik haar uit voor een etentje en een film. "Wat is er, gaat het goed met je?" vroeg ze.
Mijn moeder is het type vrouw dat vermoedt dat een telefoontje laat op de avond of een verrassende uitnodiging een teken is van slecht nieuws. 'Ik dacht dat het leuk zou zijn om wat tijd met je door te brengen,' antwoordde ik. "Alleen wij tweeën." Ze dacht er even over na en zei toen: 'Dat zou ik heel graag willen.'

Toen ik die vrijdag na het werk naar haar toe reed om haar op te halen, was ik een beetje zenuwachtig. Toen ik bij haar thuis aankwam, merkte ik dat ook zij nerveus leek te zijn over onze date. Ze wachtte in de deur met haar jas aan. Ze had haar haar gekruld en droeg de jurk die ze had gedragen ter gelegenheid van haar laatste huwelijksverjaardag. Ze glimlachte met een gezicht dat zo stralend was als dat van een engel. "Ik vertelde mijn vrienden dat ik met mijn zoon uit ging, en ze waren onder de indruk", zei ze terwijl ze in de auto stapte. "Ze kunnen niet wachten om te horen over onze ontmoeting."

We gingen naar een restaurant dat, hoewel niet elegant, erg leuk en gezellig was. Mijn moeder pakte mijn arm vast alsof zij de First Lady was. Nadat we gingen zitten, moest ik het menu lezen. Haar ogen konden alleen grote letters lezen. Halverwege de inzendingen sloeg ik mijn ogen op en zag moeder naar mij zitten staren. Er lag een nostalgische glimlach op haar lippen. 'Ik was het die de menukaart moest lezen toen je klein was,' zei ze. ‘Dan is het tijd dat je ontspant en mij iets teruggeeft’, antwoordde ik. Tijdens het diner hadden we een prettig gesprek – niets bijzonders dan het bijpraten over recente gebeurtenissen in elkaars leven. We praatten zoveel dat we de film misten. Toen we later bij haar huis aankwamen, zei ze: 'Ik ga nog een keer met je uit, maar alleen als je me je laat uitnodigen.' Ik ging akkoord.


"Hoe was je etentje?" vroeg mijn vrouw toen ik thuiskwam. 'Heel leuk. Veel leuker dan ik me had kunnen voorstellen,' antwoordde ik. Een paar dagen later stierf mijn moeder aan een zware hartaanval. Het gebeurde zo plotseling dat ik geen kans had om iets voor haar te doen. Enige tijd later ontving ik een envelop met een kopie van een restaurantbon van dezelfde plaats waar mijn moeder en ik hadden gegeten. Op een bijgevoegd briefje stond: “Ik heb deze rekening vooraf betaald. Ik wist niet zeker of ik erbij kon zijn, maar toch betaalde ik voor twee borden – één voor jou en de andere voor je vrouw. Je zult nooit weten wat die avond voor mij bedoeld. Ik hou van je, zoon."


Op dat moment begreep ik hoe belangrijk het is om op tijd te zeggen: "Ik hou van jou" en onze dierbaren de tijd te geven die ze verdienen. Niets in het leven is belangrijker dan je gezin. Geef ze de tijd die ze verdienen, want deze dingen kunnen niet worden uitgesteld tot 'een andere keer'.

Door: Anoniem