Wanneer in de ochtend de zon opkomt, staat een vrouw voor het raam en ze kijkt naar buiten. Ze huilt, want ze heeft verdriet. Ze heeft in haar leven al zoveel tegenslagen te verwerken gehad en ze weet niet hoe ze haar leven een andere wending moet geven. Ze heeft wel duizend keer naar bepaalde vervelende situaties teruggekeken, maar ze kon niet goed ontdekken wat daar mis mee was. Het enige wat ze zou kunnen bedenken is, dat ze graag gezien wilde worden, want dat was waar vaak de conflicten uit voort kwamen. Ze snapt er niets van, ze was alleen maar aardig. Ze zocht contact met mensen en als mensen naar haar werk en leven vroegen, dan gaf ze een eerlijk antwoord. Zou ze misschien te eerlijk zijn? En vertelde ze misschien teveel over zichzelf?
De vrouw zuchtte, ze wist het niet meer… Vandaag moest ze naar haar werk toe, waar zomaar vanuit het niets een conflict was ontstaan. Met tegenzin deed ze haar jas aan, pakte haar tas, liep de deur uit en sloot deze achter zich. Ze moest opeens aan haar moeder denken. Die zei altijd: “Kom, rechte rug, borst vooruit.” Ze glimlachte, maar de angst om naar haar werk te gaan kwam net zo snel weer terug. Het was een lange dag, een moeilijke dag.
Ze had wat nare opmerkingen gekregen en ze had nog geprobeerd het conflict om te draaien, maar door deze poging had ze het allemaal nog erger gemaakt. Vermoeid liep ze naar huis. Wat moest ze doen? Wat kon ze doen? Moest ze dan maar ander werk gaan zoeken of moest ze blijven? Ze wist het niet meer.
Ze was bij haar huis aangekomen en opende de voordeur, om daarna meteen door te lopen naar haar slaapkamer. Vervolgens liet ze zich op haar bed vallen en begon te huilen. Met gierende halen huilde ze zich tenslotte in slaap, waarin ze langzaam mee werd genomen naar een wereld ver van hier. De oude vrouw in de Hemel is een wijze vrouw. Ze woont wat achteraf en heeft haar eigen huisje. Elke avond kijkt ze in haar kristallen bol om te zien of er nog kinderen zijn die haar hulp en raad kunnen gebruiken.
Ook deze avond keek ze in haar kristallen bol en zag opeens deze vrouw die zoveel verdriet had. Ze legde haar hand op de kristallen bol en vroeg: “Kun je iets meer van deze vrouw laten zien? Waarom huilt ze en waarom is ze zo ongelukkig?” De bol liet haar de conflicten zien die haar waren overkomen. Nadat het laatste beeld was verdwenen zei de oude vrouw: “Jammer dat dit haar moest gebeuren. Het is zo’n lieve vrouw, maar ze geeft zich volledig weg, in alle opzichten om maar leuk, aardig en lief gevonden te worden. Ik zal haar hier naartoe halen. Misschien mag ik haar dan duidelijk maken dat ze mooi is zoals ze is en dat ze van niemand goedkeuring nodig heeft.
De oude vrouw stak haar kaarsen aan, brandde wat kruiden en zorgde dat haar huisje schoon was. Daarna keek ze weer naar haar kristallen bol en zei: “Laat deze vrouw naar mij toe komen vannacht. Ik zal haar een andere weg wijzen.” De oude vrouw liep naar de deur en opende deze. Voor haar huisje bij het tuinhekje stond de vrouw en keek verwonderd om zich heen. “Hallo”, zei ze, “ik ben denk ik verdwaald. Kunt u mij helpen de weg terug te vinden?” En terwijl ze dit vroeg keek ze de oude vrouw met betraande ogen aan. “Ach arm kind, je bent inderdaad verdwaald, maar ik verwachtte je al. Kom even naar binnen”, zei de oude vrouw en liep voor haar uit haar huisje binnen. Een beetje aarzelend liep ze achter de oude vrouw aan, het huisje binnen. “Ga daar maar zitten mijn kind.”
De vrouw ging zitten in een oude stoel die bij een tafeltje met daarop een glazen bol stond. “Kijk eens in de bol”, zei de oude vrouw die tegenover haar zat, en de vrouw keek in de bol. Ze zag zichzelf als baby en wat was ze grappig! Ook zag ze haar moeder die zo lief voor haar was. “Je moeder houdt van je vanaf de allereerste seconde, twijfel daar nooit aan, maar kijk verder. De vrouw keek weer in de bol en zag het ene conflict na het andere. “Zie je wat hier gebeurt?” . “Ja, ik zie mijn leven en mijn conflicten met anderen.” “Zie je ook wat je doet?” vroeg de oude vrouw. De vrouw haalde haar schouders op en zei: “Ik ben alleen maar aardig.” De oude vrouw glimlachte.
Omdat jij denkt dat je als baby niet gewenst was, heb je daar een beeld bij gecreëerd dat niet waar is. Je hebt jezelf wijs gemaakt dat ze je niet wilde hebben en dat beeld heb je uitvergroot. Door dat gevoel van niet gewenst te zijn, ga jij je best doen, zodat mensen je wel leuk vinden. Maar dat druist in tegen wie je werkelijk bent. Daardoor komt er conflict bij de kinderen op school, vrienden, werk en in je familie. Je doet te veel je best om leuk gevonden te worden en je doet teveel je best om gezien te worden. Je doet alles tegen je wil in en dat zorgt voor een conflict binnen in jezelf. Soms kom je iemand tegen die net als jij zo is. Je herkent elkaar en dat voelt fijn. Maar er komt een tijd dat ieder een eigen weg in slaat en dat je elkaar los moet laten. Het zoeken buiten jezelf gaat dan weer opnieuw beginnen en je stort je op andere mensen omdat je iets mist.
Je wilt liefde en je wilt je geliefd voelen, je wilt gezien worden… En dan begint alles weer van voren af aan. Het ene conflict na het andere ontstaat. Mag ik je een raad geven? Doe eens iets wat jij graag wilt en niet wat anderen graag willen dat je doet. Vraag jezelf bij iedere beslissing af, wil ik dit wel of niet? Als je nieuwe mensen tegenkomt, zeg dan gedag en laat het daarbij.
Mensen worden dan nieuwsgierig naar jou, maar nu komt het, vertel zo min mogelijk over je leven. Keer het om en stel aan hun de vragen. Het betekent dat je dan de macht weer over je eigen leven terugpakt. Jij beslist! Bekijk de mensen vanaf een afstandje. Bekijk hen om te zien, wat ze doen om aardig gevonden te worden.
Kijk alleen maar en zie wat er gebeurd. Dat is de eerste les van het bewust worden van jezelf die ook voor jou geldt. Van elk conflict kun je leren door naar jezelf te kijken en naar de ander, maar het antwoord ligt altijd in jezelf. Keer nu naar huis en leer van jezelf mijn kind.” De vrouw stond op en keek de oude vrouw dankbaar aan. “Mag ik nog eens langskomen?” vroeg ze hoopvol aan de oude vrouw. Deze knikte. Ik zal over je waken mijn kind. Ik zal deze les keer op keer aan je openbaren zodra je hem weer vergeet. Alleen op deze manier kun je jezelf terugvinden.” De oude vrouw begeleidde de vrouw terug naar het tuinhekje en opeens was ze weg en werd wakker in haar eigen bed. “Wat een fijne droom”, zei ze zacht tegen zichzelf.
Maar bij het aanbreken van de dag was ze haar eerste les alweer vergeten. Totdat het moment aanbrak dat er weer een nieuw conflict ontstond en de les weer langzaam in haar geheugen terugkwam. Ze wist het weer en vanaf dat moment vroeg ze zichzelf eerst af of ze iets wel echt wilde of niet. Ze gaf zichzelf niet meer weg en volgde haar weg met de rust die ze hierdoor terug had gevonden in zichzelf. Ze was voor het eerst echt gelukkig en zonder conflict.
Auteur: Jolanda Rhijnsburger
Reactie plaatsen
Reacties