Wist u dat de geliefde Indiase Jalebi een behoorlijke mondiale voetafdruk heeft?
Noem het hoe je wilt - Zlabia, Zalabiya, Zoolabiya, Jilbi, Jlapi of Zelapi - van de zoete en stroperige rondingen van suikerdruipend deeg wordt al meer dan 600 jaar genoten in Europa en Azië. De oorsprong van deze lekkernij is moeilijk te achterhalen, maar aanwijzingen zijn terug te voeren op een kookboek samengesteld door Muhammad bin Hasan al-Baghdadi in de 13e eeuw in Abbasid Bagdad.
De jalebi, in Iran bekend als ‘zolabiya’ of ‘zulubiya’, wordt bereid voor speciale gelegenheden. Libanon heeft een vingervormige versie genaamd ‘zellabiya’, en variaties zijn te vinden in Turkiye, Griekenland en Cyprus. In India stamt de vroegste verwijzing naar jalebi uit de 15e eeuw in het jaïnistische werk Priyamkarnrpakatha van Jinasura.
De jalebi wordt ook vermeld in latere werken, waaronder de 17e-eeuwse klassieker ‘Bhojana-kutuhala’. Ingrediënten en bereidingsmethoden variëren per regio. In sommige delen bevat het beslag urad dal, rijstmeel en besan. In Bengalen worden zuivelproducten zoals chhena en khoa toegevoegd. De consumptie van Jalebi verschilt ook; in Afghanistan wordt het in de winter geserveerd met vis.
De wijdverbreide populariteit en regionale variaties van jalebi benadrukken de reis langs oude handelsroutes, waar kooplieden en reizigers niet alleen goederen deelden, maar ook culinaire tradities, waardoor de gastronomische banden van de regio's die ze met elkaar verbonden, werden verrijkt.
Reactie plaatsen
Reacties