Verhalen heb ik altijd interessant gevonden. Sommige verhalen vind ik zo bijzonder dat ik het jammer zou vinden als het verloren zou gaan. Één van de verhalen is het liefdesverhaal van Shah Jahan en Mumtaz Mahal.

Ik neem u in mijn verhaal mee naar de 15de eeuw. Op 36-jarige leeftijd regeerde Mughal keizer koning Shah Jahan over het Mughal Rijk en behoorde hij tot de machtigste mannen in de 17e eeuw. In het verhaal gaan we gaandeweg richting het moment dat hij zijn lotusbloem Mumtaz Mahal tegenkwam. Het is een verhaal van die tijdsgeest. Een verhaal met veel diepe dalen en hoogtepunten. Een verhaal verzegeld in wat wij nu kennen als de 'Taj Mahal'.

De Mughal Empire was een rijk onder een moslimdynastie in India die in 1526 werd gesticht door Zahiruddin Babur. De heersers van dit rijk, stamden af van de Turkse heerser Timoer Lenk. De Mughal keizers bevorderden op vaak extravagante wijze de kunsten. Vooral de dichtkunst, schilderkunst en bouwkunst bereikten een hoog niveau.

Een jongeman genaamd Shan ab-ud-din Muhammad Khurram, geboren in het jaar 1592. Hij was de kleinzoon van Mughal keizer Akbar.

Shan ab-ud-din Muhammad Khurram was de zoon van Nuruddin Salim Jahangir (Betekent: Heerser over de wereld) (31 augustus 1569 – 28 oktober 1627). Hij was de opvolger van zijn vader Akbar en was keizer van het Mogolrijk van 1605 tot 1627.

Zijn moeder was de hindoeïstische Rajput-prinses Jagat Gosain, beter bekend als Manmati Bai (Betekent: Heilige van de Wereld). Zij was de tweede vrouw (van de vier vrouwen) van Nuruddin Salim Jahangir.

Prins Khurram had twee oudere broers, vier oudere zussen en acht jongere broers en zussen. Hij kwam tijdens zijn jeugd als jonge prins in aanraking met alles wat het Mughul rijk te bieden had.

Prins Khurram nam de regeringsnaam Shah Jahan aan. Hij is de vijfde heerser van het Mughal lrijk in het Indiase subcontinent van 1628 tot 1658.

Toen prins Khurram 14 jaar oud was (in het jaar 1607), maakte hij een tripje naar de Meena Bazaar (Bazaar betekent markt). En zag daar een meisje genaamd: 'Arjumand Banu Begum', beter bekend als Mumtaz Mahal (Parel van het paleis). Mahal stond op de bazaar bekend als de mooiste sieradenverkoopster. Ze was een intelligente jonge vrouw met een passie voor leren. Ze beheerste Arabisch en Perzisch en schreef zelfs poëzie. Hij vond haar prachtig en was op slag verliefd. Sindsdien bleef hij terugkomen naar de Meena bazaar om een glimp van dat meisje te kunnen opvangen.
Hij meldde zijn vader, keizer Jahangir, dat hij graag met het mooiste meisje van de Meena Bazaar wilde trouwen. Zijn vader stemde toe. In 1607 verloofde hij zich met Mahal. Het huwelijk werd een paar jaar uitgesteld, omdat ze beide te jong waren. In de tussentijd genoten ze van hun liefdesrelatie.

Shah Jahan had ook andere vrouwen volgens de cultuur. Hij trouwde in 1610 met zijn eerste vrouw. Vijf jaar later, op 10 mei 1612, trouwde Shah Jahan op 20-jarige leeftijd met Mumtaz Mahal. En in 1617 trouwde hij met zijn derde vrouw. Bij twee vrouwen verwekte hij één kind, maar met Mumtaz Mahal kreeg hij er maar liefst veertien.

Van de drie vrouwen, was Mahal zijn favoriet. Hij had een speciale band en liefde voor Mahal. Het gevoel ging echter veel dieper tussen deze twee. Hier was een zielsherkenning of terwijl 'een zielsconnectie' tussen beide. De ontmoeting met een zielsconnectie kan een oerknal teweeg brengen. Niks is vanaf dat moment meer hetzelfde. Het zet processen op gang en je bent niet meer weg te denken uit elkaars gedachte en je bent verweven met een gouden koord van hart naar hart. Een zielsconnectie van deze gradatie wordt ook wel 'de ware liefde' genoemd.

'Love is not only a feeling of joy, but also a promise to keep forever'

Er zijn over de hele wereld teksten, gedichten en quotes geschreven die de liefde tussen Shah Jahan en Mumtaz Mahal omschrijven.

Eén van de teksten is van kroniekschrijver van het hof, Muhammed Amin Qazwini. Hij beschreef de liefde tussen Shah Jahan en Mumtaz Mahal in ongewoon openhartige bewoordingen:

De wederzijdse genegenheid en harmonie tussen de twee bereikte een niveau dat nooit eerder gezien was tussen een man en vrouw uit de heersende klasse, of onder andere mensen. En dit was niet uitsluitend seksuele passie: de uitstekende kwaliteiten, aangename manieren, uiterlijke en innerlijke deugden, en de fysieke en geestelijke verenigbaarheid aan beide kanten gaven het paar een grote liefde en genegenheid, en zeer grote affiniteit en vertrouwdheid.

Tijdens het huwelijk van ruim 17 jaar, begeleidde Mahal haar echtgenoot op al zijn reizen, ondanks haar voortdurende zwangerschappen. Zij nam allerlei beslissingen met betrekking tot het hof. Beslissingen met betrekking tot financiën werden niet geïnitieerd zonder de toestemming van Mahal. Menige mensen vonden dit helemaal niet leuk, maar de twee waren zo verliefd op elkaar dat ze geen tijd hadden om zich daar mee bezig te houden. De keizer werd met elke seconde van de dag meer en meer verliefd op zijn vrouw.

Zijn liefde was zo groot dat hij haar geen seconde alleen liet. Als we legendes mogen geloven van militaire kampen tot reizen, op het platteland of daarbuiten, vergezelde Mahal haar geliefde echtgenoot overal, zodat ze allebei onafscheidelijk waren en zelfs voor elkaar konden zorgen in hun aanwezigheid. Hun kinderen waren het bewijs van de liefde en band die de twee tortelduifjes met elkaar deelden.

Ze waren er echter niet van bewust welke donderwolk hun kant op kwam...

In 1622 kwam Jahan in opstand tegen zijn vader, maar dit werd hem vergeven. Wel hield zijn vader daarna twee van zijn zonen in gijzeling om zijn zoon in toom te houden. In 1627, na de dood van Jahangir, werd Jahan keizer na een jaar van strijd met zijn broer Sharyar om de troon.

Toen brak de donkere periode in hun leven aan. Na de geboorte van haar veertiende kind, het meisje Gauharara, werd Mahal ernstig ziek. Ze kon de druk van haar slechte gezondheid niet aan. Jahan was ontroostbaar. Hij had het gevoel dat zijn wereld was ingestort. Hij wist niet hoe hij zijn leven kon voortzetten zonder zijn wederhelft.

Hij beloofde zijn geliefde op haar sterfbed dat hij geen kinderen meer zou verwekken. En dat hij het mooiste paleis in de wereld zou bouwen ter nagedachtenis aan haar. Mumtaz Mahal overleed na een kort ziekbed in 1631.

Hij was in diepe rouw en dit deed zijn koninkrijk lijden, aangezien hij twee lange jaren van rouw in de rechtbank had aangekondigd. Hij herpakte zichzelf door zich te herinneren aan de belofte die hij aan zijn overleden vrouw had gedaan.

Om Mahal en de liefde voor haar te koesteren en zich dit te blijven herinneren was hij een jaar later, in het jaar 1632, begonnen aan de bouw. Jahan stelde zichzelf eindverantwoording voor elk detail van de bouw. Hij riep de beste architecten van India bijeen om een ontwerp te maken voor de graftombe en het grootse mausoleum dat moest verrijzen: de Taj Mahal.

De bouw van de Taj Mahal:

- duurde ruim 20 jaar (1632-1653)
- het werk werd verricht door 20.000 werknemers.
- er zijn 37 ontwerpen uit diverse landen betrokken geweest.
- staat aan de oever van de rivier Yamuna.
- aan de noordkant van de siertuinen.
- het marmer kwam van 160 km ver, uit de mijnen van Rajashtan, Jodbur, uit het nabijgelegen Makrana. Het werd door olifanten, buffels en ossen vervoerd naar Agra. Het marmer was toen en is nog steeds het hardste marmer dat ter wereld gevonden is.

Het hoofdgebouw en de afwerking:

- staat op een wit marmeren platform van 10.000 vierkante meter.
- wat de Taj Mahal zo bijzonder maakt is dat het imposante gebouw volkomen symmetrisch is opgezet. Behalve de vier minaretten. De vier vrijstaande minaretten bezetten de hoeken van het platform en geven het bouwwerk een driedimensionale referentie. De functie van een minaret bij een moskee is dat de muezzin binnen de islam diegene is die de gelovigen oproept voor het gebed. Deze gebedstorens zijn iets naar buiten gebogen, zodat ze bij een eventuele aardbeving niet op het mausoleum zullen vallen. Ze staan namelijk iets scheef zodat ze altijd de gewenste richting op zullen vallen (ook daar is over nagedacht).
- Het basisontwerp is een kubus met afgeschuinde hoeken die samen een ongelijke achthoek vormen. De vier zijden zijn ongeveer 55 meter lang.
- Naast de liefde voor stenen hadden de Mughals ook een liefde voor bloemen. Zo zijn er veel patronen met bloemen en bladeren verwerkt in het gebouw.
- het heeft een prachtige lichtval bij zonsopkomst en zonsondergang.
- roodgouden kleuren van de opgaande zon geeft het gebouw een mystieke uitstraling. De combinatie van de gebruikte materialen en het lichtinval geven de marmeren muren een gouden, witte of parelmoeren gloed.
- aan weerzijde van de ingang zijn verzen uit de heilige Koran gekalligrafeerd.
- in het marmer zitten ruim 30 verschillende soorten (half) edelstenen verwerkt uit een aantal landen waaronder België en China.
- aan het achterkant is er niets geplaatst om de bouwwerk volledig tot haar recht te laten komen.

'The Taj Mahal is pinkish in the morning when the sun rises, milky white in the evening and golden when the moon shines.'

In de eerste jaren van zijn regering stond Jahan onder invloed van strenge islamitische theologen, en verbood het bouwen van kerken en hindoetempels. Later werd hij dankzij de invloed van zijn zoon Dara Shikoh veel gematigder en stond hij godsdienstvrijheid toe.

Boven op de koepel staan vergulde kruisbloemen. In de kruisbloem zijn Perzische en Hindoeïstische motieven verwerkt. De kruisbloem heeft bovenop een halve maan, een symbool van de islam, met de punten gericht op de hemel. Door de spits in het midden van de halve maan te plaatsen wordt een drietand gecreëerd, die verwijst naar de hindoeïstische god Shiva.

De omgeving:

- om bij de Taj Mahal te komen, loop je eerst door de toegangspoort (Darwaza-i-rauza).
- Tussen het mausoleum en de hoofdpoort van het complex ligt de tuin.
De uitgestrekte tuinen worden vergezegeld met in het midden een langgerekte waterpartij. De paleistuinen zijn een inspiratie van uit Perzische rijk met een waterfontein genaamd:’al-Hawd-al-Kawthar' dat in het Arabisch ‘bassin van overvloed’ betekent. De ‘bassin van overvloed’ werd aan profeet Mohammed (vrede zij met hem) beloofd in de heilige Koran (Soera de overvloedige).
- Aan de (naar Mekka gerichte) westzijde van het gebouw bevindt zich een moskee en aan de oostkant van het gebouw bevind zich een gastenverblijf. De twee gebouwen zijn vrijwel identiek en vormen elkaars spiegelbeeld. Het oostelijke gelegen gastenverblijf werd slechts toegevoegd om ook hier de symmetrie niet te doorbreken.

De mausoleum:

- De Taj Mahal is een mausoleum of terwijl 'een graftombe'.
- Het mausoleum vormt het hart van het hele complex.
- Na de bouw van de mausoleum is het lichaam van Mahal naar de graftombe verplaatst.

Toen Jahan in 1657 ernstig ziek werd kwamen twee van zijn zoons, Aurangzeb en Shah Shuja, in de clinche te liggen met hun oudste broer Dara Shikoh om de troonopvolging.

Jahan had zijn oudste zoon Dara Shikoh (zijn favoriet) aangewezen als opvolger. Aurangzeb en Shah Shuja kwamen echter in opstand en lieten zowel zijn vader als broer gevangen nemen. Ten slotte werd Dara Shikoh door zijn jongste broer Aurangzeb onthoofd.

De inmiddels herstelde Jahan werd door Aurangzeb (de nieuwe grootmogul), onder huisarrest geplaatst in het Rode Fort te Agra. De laatste jaren van zijn leven bracht hij daar door, als gevangene van zijn zoon Aurangzeb. Zijn gevangeniscel had maar één raam en het enige wat hij al die jaren nog zag, was de Taj Mahal waar zijn overleden vrouw begraven lag.

Zwarte Taj Mahal

Jahan had op de planning staan dat hij aan de overkant van de rivier Yamuna nog een tweede mausoleum van zwarte marmer zou bouwen. Dit was bedoeld voor hem zelf. Maar dit is nooit tot stand gekomen, omdat hij in het jaar 1666 in gevangenschap stierf. De contouren van de geplande bouw zijn nog duidelijk in het landschap zichtbaar.

Na zijn dood in 1666 is hij naast haar in de graftombe te rusten gelegd.

In de achttiende eeuw verloor het Moghul rijk in hoog tempo de controle over het Indische subcontinent. In naam bleef het rijk nog tot in de negentiende eeuw bestaan, maar de macht van de Mughals was beperkt tot Delhi en de omliggende gebieden.

‘Laat de pracht van de diamant, parel en robijn vervagen als de magische glans van de regenboog. Maar laat deze ene traan, de Taj Mahal, helder glinsteren op de wang van de tijd.’ - Rabindranath Tagore (1861-1941)

De Taj Mahal is één van de meest herkenbare gebouwen ter wereld en een symbool van India. In 2007 werd de mausoleum verkozen tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen. De Taj Mahal, 1 van de 7 wereldwonderen, gelegen aan rivier Yamuna, in Agra (deelstaat Uttar Pradesh) in India.

De Taj Mahal is één van de bekendste gebouwen op de Wereld erfgoedlijst van de UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation), waar het sinds 1983 op vermeld staat. Een monument zoals de Taj Mahal wordt als belangrijk gezien en erkend voor de wereldgemeenschap, zodat ze veilig aan toekomstige generaties doorgegeven kunnen worden.

De Taj Mahal is voor iedereen van over de hele wereld om getuige te zijn van de schoonheid van de liefde in deze wit gemarmerde structuur die bekend staat als ' het symbool van de liefde'.

‘Not a piece of architecture, as others buildings are, but the proud passions of an emperor's love wrought in living stones'.

Het liefdesverhaal van Sjah Jahan en Mumtaz Mahal, herinnerd ons, dat onvoorwaardelijke liefde echt bestaat. De weg naar liefde in zijn puurste vorm gaat vaak niet zonder slag of stoot. Het is een ware beproeving.

De Taj Mahal geeft symbolisch weer dat bouwstenen van liefde, respect, erkenning en waardering de basis fundering zijn van een sterke liefdesrelatie. Jahan wilde een monument voor eeuwen neerzetten uit liefde voor zijn lotusbloem Mahal, wat symbool zou staan voor de onvoorwaardelijke liefde die hij voor hij had en wat de hele wereld over zou gaan. En dat is hem meer dan gelukt.



Door: Syreeta Marilyn Saroep

Iedereen heeft een verhaal.
Het definieert ons als mens.
Ons leven is van begin tot eind een verhaal.

Het is waardevol en belangrijk om verhalen te blijven delen. We kunnen zoveel meer bereiken door het delen van verhalen. Verhalen vertellen is essentieel voor het menselijk bestaan.

De diversiteit aan verhalen gaat echter veel verder dan enkel een geschreven tekst. Het is een samenvatting van alles wat ons menselijk maakt.

Ik wil u bedanken voor het lezen van het verhaal van de Taj Mahal.

Bronvermelding:

https://nl.wikipedia.org

https://www.indiaweb.nl

https://isgeschiedenis.nl

https://www.allstones.nl

https://www.droomplekken.nl

https://www.reisroutes.nl

https://www.vorsten.nl/