Verhalen en legendes bestaan zolang de mensheid bestaat. Een verhaal is een weergave van gebeurtenissen die met elkaar in verband worden gebracht. En legendes zijn ooit ontstaan uit onverklaarbare waarnemingen.


Een verhaal verweven met legendes. Legendes verweven in een verhaal. Lees hier het verhaal....

Het verhaal van de befaamde Koh-i-Noor.

Van koolstof tot schittering.

Een diamant ontstaat diep in het binnenste van de aarde doordat zuivere koolstof onder zeer grote druk en bij extreem hoge temperaturen kristalliseert. De gekristalliseerde koolstof, met een kwaliteit geschikt voor sieraden, is slechts op enkele plaatsen in de wereld te vinden.


Één van die plaatsen is de Kollur-mijn. Een mijn met grind en klei in Andhra Pradesh in India. De Kollur-mijn was tussen de 16e en het midden van de 19e eeuw één van de grootste en meest productieve diamantmijnen op het Indiase subcontinent. In de Kollur-mijn is met 186 karaat, één van de grootste edelstenen op aarde, maar ook één van de meest controversiële gevonden....de Koh-i-Noor.

De Koh-i-Noor, meer dan een diamant.

De Koh-i-noor betekent in het Perzisch: berg van licht. De diamant is het beroemde Indiase edelgesteente en de bekendste diamant ter wereld. Vandaag de dag is het één van de kroonjuwelen van het Verenigd Koninkrijk en zo’n 140 miljoen euro waard.

Gehuld in mist.

De Koh-i-Noor heeft een rijke geschiedenis. De bekendste diamant is in mist gehuld. De steen maakte vaak deel uit van een oorlogsbuit. Er waren veel mensen die graag de machtigste persoon op aarde wilden zijn en er begon een eeuwenlange strijd om de diamant.


De eerste geschreven bron die het bestaan van de diamant bevestigde, is de Perzische historicus Mohamed Kazim Marvi. Hij beschreef in 1740 hoe de steen onderdeel was van de beroemde Pauwentroon van de mogolkeizers, de islamitische dynastie die over India heerste van de 16de tot de 19de eeuw. Daarna kwam de diamant in handen van verschillende heersers in Zuid-Azië, van Perzische sjahs tot Afghaanse krijgsheren en Indiase maharadja's.

Hij was tot de 14e eeuw in het bezit van de radja's van de Kakatiyadynastie in Warangal. In 1526 in handen van de eerste Mogolkeizer, Babur, te vallen. Babur dacht dat de waarde van de steen voldoende was om de hele wereld twee en een halve dag van eten te voorzien.

De Koh-i-Noor bleef in het bezit van de Mogolkeizers. Shah Jahan liet hem in de beroemde pauwentroon zetten. De Kohinoor is door oorlog vaak veroverd geweest en zo steeds in het bezit van een andere Sultans gekomen. In de nadagen van het Mogolrijk wist de Perzische veldheer Nadir Sjah in 1739 Delhi in te nemen en keizer Muhammad Shah gevangen te nemen. Hij kwam volgens de overlevering op slinkse wijze in het bezit van de grote steen.

Nadir Shah bracht de edelsteen naar Perzië, Nadat Nadir Shah was vermoord en zijn rijk in 1747 instortte, viel de Koh-i-Noor in handen van zijn kleinzoon, die het in 1751 aan Ahmad Shah Durrani de oprichter van het Afghaanse rijk gaf in ruil voor zijn steun.

De laatste eigenaar van de diamant was Afghaanse koning Shah Shuja Durrani. In 1809 vluchtte hij met de Koh-i-Noor naar Punjab, waar hij gevangen genomen werd door de soldaten van sikh-maharadja Ranjit Singh. Shah Shujah kocht zich vrij door de maharadja de diamant te geven. Deze zou de Koh-i-Noor geregeld in zijn tulband dragen.

Toen maharadja Ranjit Singh in 1839 in Punjab op sterven lag, bepaalde hij dat zijn grootste diamant, de beroemde Koh-i-Noor, naar een tempel gebracht moest worden. In zijn testament droeg de maharadja de diamant over aan de Jagannathtempel in Puri, een van de belangrijkste hindoetempels van India. Zijn opvolgers besloten echter anders en de edelsteen bleef in Punjab.

De Engelsen waren bezig India aan zich te onderwerpen. Toen de Britse East India Company in 1849 het Sikhrijk innam werd de laatste sikh-keizer, Duleep Singh, gevangen genomen. Deze beroemde Indiase diamant kwam in 1849 in handen van de Britse Oost-Indische Compagnie.

Een bijzondere reis.

Maar de Koh-i-Noor kon niet aan koningin Victoria geschonken worden, want de diamant konden alleen tussen gelijken worden uitgewisseld. Daarom moest maharadja Duleep Singh naar Londen reizen om haar de diamant te overhandigen als teken dat hij het Britse gezag erkende. Zijn schip trotseerde zware stormen en een uitbraak van cholera onder de bemanning, maar de diamant bereikte Londen en de koningin. Duleep Singh bleef tot zijn dood in 1893 in Engeland en bezocht India maar twee keer.

Het Britse volk was niet zo onder de indruk van de Koh-i-Noor. De glans van de edelsteen was voor hen onvoldoende. Daarom werd er in 1852 besloten om de steen te laten herslijpen. Om de brilliance van de edelsteen te benadrukken, werd er in dat jaar besloten de steen te herslijpen bij Coster Diamonds, één van de beroemdste Nederlandse diamantslijpers. Het slijpen van de steen kostte hem 38 dagen en 12 uur. Het gewicht ervan werd hierdoor teruggebracht van 186 karaat tot het hedendaagse 108,93 karaat, zodat de Royals hem ook wat gemakkelijker konden dragen. Koningin Victoria droeg de diamant meestal in een broche. Later werd het gevestigd in de staatskroon, gedragen door Koningin Alexandra en Koningin Mary.

Waar of niet waar?


Over de Koh-i-Noor bestaan er verschillende legenden. Deze steen zou ongeluk brengen over elke man die de steen bezit of draagt. De steen zou nooit gebruikt kunnen worden voor mannelijke vorsten, omdat dat volgens een legende onheil bracht.

In Groot-Brittannië werd de steen sinds hij in het bezit van koningin Victoria kwam alleen door koninginnen gedragen. Volgens een andere legende zou elke dag in de wereld een rijkdom geschapen worden die overeenkomt met de waarde van de steen.

Onrecht versus rechtvaardigheid.

In latere tijden is er discussie ontstaan over de eigendom van de Koh-i-Noor. Verschillende landen, waaronder India, Pakistan, Iran en Afghanistan zien de diamant als hun cultureel erfgoed en ze eisen dat het Verenigd Koninkrijk de Koh-i-Noor teruggeeft. De regering van India dringt al lang aan om de diamant terug te laten keren naar het land van herkomst.


In de decennia erop volgden meerdere Indiase claims om de diamant terug naar hun land te halen. Zelfs recent, in 2016, kwamen er nog verzoekschriften binnen waarin de diamant werd opgeëist. Maar eind dat jaar deed India officieus afstand van haar aanspraken op de Koh-I-Noor. De diamant is nog steeds in het bezit van het Britse koningshuis. De Britse regering vreesde een diplomatieke rel. Tijdens de kroning bevestigde Buckingham Palace dat de Koh-i-Noor geen plek zou krijgen in de kroon van de koningin Camilla.

Een groep vooraanstaande Indiërs, Bollywoodsterren en zakenlieden, vinden dat de Koh-i-Noor moet teruggegeven worden aan India. Ze gaan het gevecht om het bezit aan en hebben hiervoor advocaten in Londen onder de arm genomen.

Hoe dun of gevuld de roti wel niet is, het heeft altijd twee kanten. Zo ook het verhaal van de Kohi-i-Noor. Een deel vind dat De Koh-i-Noor wordt gezien als dat het deel uit maakt van de Indiase cultuur en geschiedenis. Een ander deel vind dat De Koh-i-Noor symbool staat voor erkenning van een relatie van meer dan drie eeuwen, die de Indiërs veel goeds heeft gebracht zoals modernisering, bescherming en democratie.

Het begin van een einde of een nieuw begin?

Van koolstof tot schittering. Terechtgekomen in vele handen en in vele landen. Tot zover het historische verhaal van de Koh-i-Noor.


Door: Syreeta Marilyn Saroep

- No pressure, no diamonds.

- Some people are part of the story but not part of the ending.

- A diamond is forever, but so is a lasting memory.

- You know the world is a magical place, when Mother Earth grows her own jewelry.

Bronvermelding:

www.wikipedia.nl

https://historiek.net
https://historianet.nl
https://nos.nl
http://www.sylvain-goldberg.be
https://www.siebeljuweliers.nl/