PRANK CALL!!! Oftewel 112 bellen om hulp met een verzonnen alarmerende melding!

WAAR GING HET MIS? 

PRANK CALL, OFTEWEL 112 BELLEN OM HULP MET EEN VERZONNEN, ALARMERENDE MELDING  

Jaren en jaren geleden maakte ik dat voor het eerst mee. 

We reden op een zeer verontrustende melding, met velen, brandweer ,politie, ambulance. Haast was geboden gezien de inhoud van de melding. We zaten op scherp in de ambulance. Op de gemelde locatie echter, troffen we niets aan. 

Maar... soms gebeurt het dat door de paniek etc. eerst alles niet goed doorkomt.  

Aldus reden we de betreffende straat helemaal uit, heen en weer, speurend, zoekend.  Maar het ging om iemand die, zo bleek na nader onderzoek er plezier in had om dit te doen.  112 bellen met dit soort meldingen en dan ergens op de loer liggende genieten van ons gezoek. 

Ziek gedrag, maar... het bestaat!. 

Vanavond kregen we wederom met zo'n melding te maken, al wisten we dat eerst natuurlijk niet. 

Een prankcall dus... 

Met spoed reden we naar de genoemde locatie, wederom ongeveer omdat er veel onduidelijk was. 

Het bleek al snel dat het om een prankcall ging, deze keer gedaan door nog jonge kinderen, die kennelijk goed wisten waar wij op aanslaan... 

Ik kan er met mijn pet niet bij en heb er nul begrip voor.  

Want.... In de tijd dat wij met zijn hele boel onderweg zijn naar zo'n melding kunnen we er niet zijn voor iemand die ons op dat moment wellicht keihard nodig heeft... 

Rijden we, áltijd met het risico dat spoed rijden met zich meebrengt en dwingen we onze medeweggebruikers om aan de kant te gaan voor ons. 

Zitten we onderweg ons voor te breiden op wat we zouden kunnen gaan aantreffen en wat en hoe we het gaan aanpakken, en zitten we toch met een bepaald gevoel in onze hulpverleningsvoertuigen.  

Je gaat zeg maar ,van Uber alert naar nul (met ergens wel de opluchting dat hetgeen we op reden niet waar is omdat die meldingen dus zo heftig zijn vaak en je niemand dat gunt). 

Waar is het misgegaan? denk ik dan. 

Kun je niet begrijpen welke consequenties jouw belletje hebben?, kom je aandacht tekort?, heb je geen leven van jezelf? 

Wat gaat er in godsnaam in je om zoiets te doen? (Om het dan maar even niet te hebben over opvoeding en milieu) 

Persoonlijk ben ik voor keihard aanpakken van dit gedrag, of het nou om kinderen of volwassenen gaat. 

Want als ze het dan niet geleerd hebben dan moet het kennelijk geleerd worden door aanpakken. 

Maar ja, dát vind ik! 

 

Hannah Bonnes (ambulance verpleegkundige)