Femicide

Er is een hindoestaanse vrouw doodgeschoten! Ik heb daar een mening over!

Om de 8 dagen wordt er een vrouw vermoord in Nederland. Dit heet femicide.

De hele gemeenschap en daarbuiten is in choque. Ik ook want iedere brute moord is er een teveel en vooral op een vrouw met zo'n jong kindje. Het meeste pijn zit bij ons dat de dader het zoontje ook onder schot had genomen en het kleine mannetje alles heeft gezien en alleen achterblijft. Ik ben verscheurd als ik de foto zie met twee agenten en het jongetje met een troostbeer in zijn kleine vuistje.

We willen allemaal wat doen. We volgen het nieuws op de voet. Iedereen wil de details weten. Iedereen wil ook de straf weten van de dader. (3, 4 jaar?) Iedereen wil ook weten hoe het afloopt met dit jongetje. We hopen op het allerbeste. De ervaring leert dat deze gebeurtenis een flinke trauma en sporen achterlaat. Dit vraagt om professionele begeleiding en niet iedereen kan hem adopteren want je moet mentaal heel sterk zijn hiervoor. Er komt veel bij kijken. Gun trouwens de familie dan ook privacy in deze moeilijke tijden.

De een houdt een buurtbijeenkomst, de ander een crowdfunding. Er zal vast nog een stille witte mars worden gehouden en tal van fundraising muziekevents. Dansen op de graf van een ander lijkt me dan ook zeer ongepast om geld te verzamelen. Jaha! Ik zeg het maar vast. Blijf kritisch waar je je geld aan doneert.

We willen allemaal wat doen, toch? Dan stel ik me de vraag, en noem mij maar weer een zeikwijf, waarom heeft niemand iets gedaan? We kennen allemaal wel iemand die mentaal of fysiek wordt mishandeld. Wat houd je tegen om een melding te doen? Wat houd je tegen om weg te gaan? Waarom blijf je nog? Voor de kinderen, hij is ook heel lief?

Hebben we haar toen ook zo goed geholpen toen ze signalen afgaf aan haar vriendinnen, als dat we achteraf nu doen?

Was het niet beter geweest als we bij het eerste signaal direct actie hadden ondernomen?

Achteraf iets ondernemen is ook goed, maar ik denk dat we als gemeenschap al aan het begin van een eerste klap een melding moeten doen en alles uit te kast trekken om haar te helpen.

We hadden vooraf veel meer kunnen doen. Laten we dat voortaan doen. Ook al zegt het slachtoffer van niet.

Ik doe liever meldingen met als gevolg nooit meer bevriend zijn dan dat je je leven moet bekopen met de dood of zware mishandeling.

Denk aan (anonieme) meldingen bij Veilig Thuis, huisarts, politie, woningcorporatie, gemeente, reclassering, kindertelefoon, meld misdaad anoniem, slachtofferhulp.

Vrouwen en mannen, gaan we dat afspreken? Melden helpt!

Over enkele weken zijn we dit ook weer vergeten door de waan van de dag tot dat er weer een wordt vermoord. Het leven is geen Elfteling sprookje...

Door: Jane Kuldip-Singh