Spaghettisliert.

Helemaal in tranen staat ze voor me,
rode ogen van het huilen, haar handen
in vuistjes. Ze is intens verdrietig.

"Wat is er gebeurd, poppie?"

"Ze is mij de hele tijd aan het uitschelden. Ook als ik vraag of ze wil stoppen, blijft ze mij zo noemen`. "Oh..., maar dit is niet hoe jullie met elkaar om horen te gaan!

Amelie, kom je er ook even bij?"

Alanis veegt de tranen van haar toet
wanneer Amelie aan komt lopen met
een grijns op haar gezicht.

"Meiden, jullie weten hoe ik over pesten denk. Ik accepteer dat gewoon NIET!! Amelie, klopt het dat jij je zus uitgescholden hebt?"

"Ja, misschien een beetje... Maar ZIJ heeft mij ook uitgescholden.
ZIJ is zelfs begonnen!"
"Klopt dat Alanis...??"
"Nou..., ik heb haar Spaghetti-sliert genoemd... Maar wat zij tegen mij zei is véél erger!".
"Ojjj..., Spaghetti-sliert, dat is euh....."
 (Het kost mij de grootste moeite om mijn lach in te houden..., allemachtig...)

"Ja, zo noemde Alanis mij: spaghettisliert. Nou.., en toen heb ik haar Bananen-draadje genoemd!" (Ze heeft het nog niet uitgesproken of ze barst in lachen uit.) "Wat is daar nou erg aan? Het klinkt toch heel grappig?"

(Ik draai mijn hoofd om, in de hoop dat ze niet zien dat de tranen over mijn wangen rollen van het lachen.) "Ik vind het écht niet leuk! Bananen-draadje is écht geen leuke naam!" "Maar spaghettisliert ook niet!"

"Oh meiden, ik hoop dat jullie elkaar over vijf jaar nog steeds uitschelden met deze woorden. Als dat zo is, is jullie opvoeding goed gelukt."

Amelie lacht uitbundig met mij mee, Alanis kijkt wat verbaasd, maar besluit dan toch maar mee te lachen.

"Gaan jullie weer lekker spelen?"

"Is goed, ga je mee, Alaan?"

"Ok, Amelie!"

"Doei meiden, tot zo."

Ze zijn de trap nog niet af...

"Wat gaan we spelen, Bananen-draadje?"

"Maaaahaaaam, ze doet het weer!!"

Snel besluit ik naar de wc te gaan
om eens naar mijn eigen 'gezeik'
te luisteren....

Anous Kievit