Ik ben opgegroeid in een religieuze omgeving. In ons gezin was de Bijbel altijd aanwezig; voor een andere kijk op het leven was geen plaats. Ik heb me nooit thuis gevoeld bij het geloof, maar het vinden van mijn eigen weg, buiten het geloof om, is voor mij altijd een grote worsteling geweest. Dat ik ook meer vrouw voelde dan man maakte het niet gemakkelijker. Omdat ik ben opgegroeid in een streng religieuze omgeving heb ik me daarover nooit durven uitspreken. Wel heb ik deze gevoelens eens gedeeld met een begeleider. Ik werd toen naar een plek gestuurd waar seksuele voorlichting werd gegeven aan mensen met een verstandelijke beperking.
Wederom voelde ik me niet serieus genomen, ik had werkelijk geen idee wat ik daar aan moest met mijn transgendergevoelens. Sinds kort woon ik zelfstandig. Ik zoek nu online steun bij lotgenoten en bij een luisterlijn. Daar ervaart ik erkenning. Het is fijn om van een ander te horen dat wat ik meegemaakt heb heftig en veel is. Dat helpt mij om boosheid en verdriet te voelen en ook te uiten. Zo kan ik het beter verwerken en voelt het soms al minder zwaar. Maar buiten deze online wereld, leef ik nog steeds behoorlijk geïsoleerd.
Voor een volgende stap realiseer ik me dat ik meer hulp nodig heb. Zelf durf ik daarvoor geen actie te ondernemen. Wel heb ik nu mijn verhaal naar jou platform gemaild zodat anderen er ook iets aan hebben. Ik hoop, dat als ik volgend jaar verhuisd ben, ik dan eindelijk de hulp ga krijgen, die ik al zo lang nodig heb. Nu lijkt studeren of werken nog ver weg voor mij. Maar met de juiste hulp komt dat hopelijk wat dichterbij.
Het leven van Johan
Reactie plaatsen
Reacties