Onthechting is de hoogste daad van onvoorwaardelijke liefde. Het doet pijn, het doet veel pijn, het doet pijn omdat je moet loslaten waar je van houdt, dat is er dan los te laten.
Deze pijn is mentaal en veroorzaakt lijden van het ego, uit angst voor het mogelijke verlies van een bezit dat niet bestaat, niet echt is, illusoir is, omdat we niets of niemand kunnen bezitten. Kinderen, ouders, vrienden, koppels zijn niet van ons...
Het zijn vrije en onafhankelijke wezens, die hun eigen weg gaan, net als wij. Daarom kun je het geluk van de een niet ondergeschikt maken aan het ander: als je zelf niet gelukkig bent, zal je met niemand gelukkig zijn.
Gehechtheid is de controleur van de tijd die je niet toestaat in het heden te leven, omdat het je verankert in het verleden of de toekomst. Onthechting houdt je echter in het hier en nu.
Onthechting is de ander loslaten, wetende dat wat er ook gebeurt, het goed met je komt. En het kan veel pijn doen, omdat ons is geleerd dat we van alles kunnen bezitten, zelfs mensen kunnen bezitten en beheersen.
Affectieve onafhankelijkheid is het grootste geschenk dat je jezelf en je dierbaren kunt geven. En pas als je het bereikt, bereik je ware en volledige vrijheid. Als je eenmaal op weg bent naar onthechting, is er geen weg meer terug.
Onthechting is het loslaten en afscheid nemen van objecten en mensen met dankbaarheid voor de tijd waarin ze deel uitmaakten van je leven en het op de een of andere manier verrijkten.
Pas als je loslaat, stroomt en ruimte laat om de overvloed te ontvangen in alle aspecten van het leven die rechtmatig bij jou horen.
Auteur onbekend
Via Kristel Lenaerts/Martha Krul
Reactie plaatsen
Reacties