Vijf krantenwijjken, zoveel liep ik er toen ik 16 was. Een paar jaar eerder (een tikje illegaal) begonnen, en telkens als ik iemand een tijdje verving omdat ze niemand anders konden vinden, bleef de wijk plakken. Vijf uur per dag, tot op het punt dat mijn moeder in de winter zelfs mijn vlees moest snijden omdat mijn handen gewoon niets meer deden van de kou.
Ik had plannen met mijn leven, keihard werken, er iets van maken. Ik ben er heilig van overtuigd dat het de basis heeft gelegd voor alles dat ik daarna heb gedaan. Want hoe je je ook voelt, hoe slecht het weer ook is, de kranten moeten bezorgd worden. Wat je belooft dat doe je, en dat ben ik nooit meer vergeten. Dat merken jullie zelfs vandaag de dag nog wanneer je met mij of mijn bedrijf te maken hebt.
Vandaag begint Robin aan zijn allereerste krantenwijk, en ik kon niet trotser zijn!
Door: Martin Gijzemijter
Reactie plaatsen
Reacties