Wist je dat als je huilt om iemand zijn of haar overlijden, je om jezelf huilt en niet om hen? Je huilt omdat je ‘ze kwijt bent’, omdat je ze niet aan je zijde hebt. Je denkt dat het allemaal eindigt in de dood. En jij denkt dat ze er NIET meer zijn.
Dus als overledenen weg zijn. Waar zijn ze dan? Ja, ze zijn vertrokken, of ze zijn nu op een andere plek. Is die plek beter dan deze? Ja, die plek is soms wel beter dan de plek waren ze waren. Dus waarom lijdt je onder hun vertrek?
Wanneer je klaar bent met accepteren dat ze niet langer "NIET hier" zijn, maar dat ze nog steeds op een andere plek zijn, nog beter dan dit, want daar waar ze niet langer ziek zijn of lijden. Dan zal je niet langer om hen rouwen en zal je ze weer in je herinnering krijgen, zodat ze je blijven vergezellen met de vreugde van alles wat je hebt meegemaakt.
Als je van ze hield, hou opnieuw van ze en deze keer met grotere kracht, met grotere zuiverheid, met grotere levering. Vandaag zal er geen enkel verwijt meer zijn. Alleen LIEFDE zal de essentie zijn tussen jullie, tussen ons, tussen hen. Ik respecteer de pijn en de manier waarop je die uitdrukt. Ik weet dat je huilt en dat je zult huilen zonder troost.
Maar....vandaag zeg ik tegen je:
Sterf niet met de dood.
Bedenk dat we slechts één kant van de medaille zien. Wij kijken niet de andere kant op; we zien de prachtige plek van licht niet waar ze staan. Wat als we de ‘dood’ als een tweede geboorte gaan zien? Een tweede geboorte zullen we allemaal meemaken.
Sterf niet met de doden, eer ze door je leven te leiden zoals ze dat gewild zouden hebben, laat ze transcenderen. En jij blijft leven.
Bron: Literature prince
Reactie plaatsen
Reacties