Zitten er overeenkomsten tussen verdriet en geluk, tussen haat en liefde, tussen leven en dood? Zijn er overeenkomsten tussen jou en mij. Ervaren we niet allemaal dezelfde menselijke dingen? Is het niet zo dat ons ‘ik’, ons ‘zelf’, ons het beeld, het idee geeft dat we verschillen van elkaar? We zijn allemaal mens en zijn hierdoor met elkaar verbonden.
Alles is gepland in ons bestaan; van maandag tot en met zondag, van 1 januari tot en met 31 december, van geboorte tot en met het sterven. We zijn gaan geloven dat we afgescheiden zijn van elkaar en omdat alles omkaderd is kunnen we alleen maar de grip verliezen. Alles is in beweging in het leven en vraagt continu om aanpassing.
Als we tegen grenzen aanlopen, gaan we deze proberen te herstellen, om weer de controle terug te kunnen krijgen, maar ineens gebeurt er iets, waardoor er niets meer te herstellen is. Een crisis zorgt ervoor dat je je baan verliest en de dreiging om je huis te verliezen is ineens een realistisch beeld geworden. Hierdoor komt ook de relatie onder druk te staan. Of er overlijdt iemand in je naaste omgeving. Iemand waar je veel van houdt en die verbonden is aan ons omkaderde bestaan.
Alles wat ons ‘ik’, ons ‘zelf’ het leven noemt, dreigt verloren te gaan. Met alles wat we in ons hebben, proberen we vast te houden aan iets wat er feitelijk niet meer is. De verandering is te groot en we hebben de grootst mogelijke moeite, om ons hierop aan te passen. We hebben te weinig innerlijke vrijheid om vanaf een afstandje naar de situatie te kijken. De angst van het ‘ik’, waarop ons bestaan rust, is te groot geworden en het laat geen ruimte meer voor iets anders dan angst. De angst toont zijn inhoud van verdriet en pijn en verlamt ons hierdoor.
Zijn ruimte en vrijheid niet hetzelfde? Is angst niet de tegenstelling van ruimte en vrijheid? Zijn we als mens niet te veel aan de angst vast gaan houden door onszelf te omkaderen, zowel innerlijk als uiterlijk? Wat is de overeenkomst tussen leven en dood? Wat is leven en wat is dood?
Ik denk te veel in kaders en misschien is het dat wel, waarom ik angst voor het leven heb! Ik vertrouw te veel op schijnveiligheden en ervaar hierdoor te weinig vrijheid. Ik heb te weinig ruimte om vertrouwen te durven schenken aan het leven. Het leven dat alleen in het moment zelf te vinden is en ons schoonheid en compassie te bieden heeft. Wat weerhoudt ons als mens toch, om niet volledig te durven leven? Wat zijn de overeenkomsten tussen leven en dood?
Geschreven door: Ronald Rhijnsburger
Fragment uit het boek: “Dagboek aan mijn overleden vader” (Nu te koop voor maar €5,- Vraag naar de link).
Reactie plaatsen
Reacties