Op die term kwam ik na een reactie van een vriend op bovenstaande quote. Zijn reactie was: Ik heb veel onkruid in mij de laatste weken, écht veel. Niet in de tuin, dat niet '. Ik besloot hem op weg naar werk te bellen om even te levelen samen. Benieuwd naar zijn verhaal....
Hij zei dat hij last had van dingen. Dat hij boos was bijvoorbeeld. Hij "worstelde met de wereld" zoals ik dat noem. Zelf doe ik dat ook regelmatig en dus heel goed herken!!! Ik denk zomaar dat heel veel mensen dat herkennen in onze steeds ingewikkelder en onverdraagzamer wordende wereld).
Ik zei: "Fijn dat je tuin er zo netjes bij ligt". Hij had mij pasgeleden een foto gestuurd nadat hij heel hard gewerkt had in zijn tuin. Het is prachtig geworden!.)'Maar nu heb je dus last van innerlijk onkruid', vervolgde ik. Deze uitdrukking floepte gewoon uit mijn mond. Hij moest lachen en erkende het. Daar was ik blij om.
Ik zei dat ik onkruid vaak ook "zonkruid" noem, omdat heel veel bloemen en gewassen die daaronder vallen meestal heel mooi zijn. En vaak een geneeskrachtige werking hebben.
Denk aan paardebloemen(waarvan het blad "pissenlit" heet), teunisbloem, chochorei, echinacea (zonnehoed) en nog veel en veel meer!. Dat kon hij niet ontkennen.
We spraken een poos en nadat we hadden opgehangen dacht ik na over dat onkruid, wat vaak dus eigenlijk zonkruid is wat mij betreft.
Ik veranderde het woord "innerlijk " in "tuin".
Ik zag mijn eigen innerlijke tuin voor me, vol met van alles. Bomen bijvoorbeeld, die met de seizoenen meegaande, ons veel te vertellen hebben. Feitelijk alles dat tussen de knoppen bloeien, afsterven, loslaten en opnieuw ontluiken zit. Elk jaar opnieuw, op het ritme van de seizoenen.
Ik dacht aan gras. Gras dat hard groeit als het genoeg water krijgt en de temperatuur aangenaam is. Aan hoe het gemaaid moet worden om niet in een oerwoud te veranderen. Aan hoe het verdroogd in de hitte van de zon, maar op een moment gewoon weer terug groeit.
Aan de bloemen die welig tieren, aan de planten met heilzame werkingen, aan woekerend onkruid zoals heermoes en duizendblad wat je liever echt niet in je tuin wilt hebben omdat je er vrijwel niet vanaf komt . (Heermoes is zo sterk dat het zelfs nucleaire straling kan overleven).
Maar ook aan perken vol rozen die alsmaar mooier groeien als je ze wat liefde en aandacht geeft.
Zonnebloemen die je hart een hupsje van geluk laten maken met hun vrolijke gele blaadjes en hun waanzinnig mooie patronen van zaden in hun hart, gerangschikt volgens de gulden snede, en nog véél meer natuur dacht ik aan... Ik kwam tot de conclusie dat het van groot belang is om je innerlijke tuin op orde te houden. Het echte onkruid te wieden, en zelfs met wortelstok (zoals de heermoes heeft) en al te verwijderen.
Sommige pijnen die je in je draagt is als bijvoorbeeld heermoes. Diep geworteld ,zich verspreidend en bestand tegen een heleboel waarvan je wilde dat het niet zo was. Aan dat je het gras moet bijhouden omdat het anders gaat woekeren en je haast niet meer kunt lopen en belemmerd wordt. Met een molensteen vol zorgen in je nek loopt...
Ik dacht aan de planten met hun heilzame werking , wetende dat bijvoorbeeld de paardenbloem van bloem tot wortel en alles dat ertussen zit te gebruiken is... Die moet je niet uitroeien, maar gecontroleerd laten bestaan!
En de bomen?
Daar mag je heel goed naar blijven kijken, want die hebben zoveel te vertellen en te geven. Zoals koestering en beschutting. En lessen in leven en loslaten.
De rozen?
Naast hun verzorging brengen die je warmte en liefde. Al zullen ze je soms pijn doen als je ze snoeit. Je prikt je aan hun doorns en ziet dan hoe jouw bloed zich vermengd met het rood van hun blaadjes. (Terwijl je waarschijnlijk dan "auw" roept). En zijn ze van een andere kleur? Dan steekt het rood van jouw bloed af bij hun kleuren. Dat is niet erg. Liefde doet soms ook pijn tenslotte.
Nou ja, voordat dit veel te lang wordt, ik heb namelijk nog veel meer natuur in mijn innerlijke tuin. Wat ik maar wil zeggen:
Je innerlijke onkruid kan ook vaak zonkruid zijn.
Of heilzaam. Al dacht je eerst van niet. Het is belangrijk om je innerlijke tuin bij te houden. Je zal regelmatig moeten snoeien. Met je handen in moeder aarde moeten wroeten om bij die &!%@€@@ wortelstokken van die heermoes enzovoorts te komen. Je zal moeten maaien, bewateren, luizen en slakken moeten verwijderen.
Maar ook keuzes maken. Wat pak je aan en wat niet.
Wat mag welig tieren. Wat heeft begrenzing of juist ondersteuning nodig. Wat water of wat mest. Welke planten, gewassen, bomen en grassen kunnen je helpen zelf te groeien.
Soms zal je ze ook moeten verpotten. Tevreden met deze gedachten parkeerde ik mijn auto bij de post om te gaan doen wat ik doe. Mensen verzorgen en bijstaan, samenwerken etc.
Morgen stuur ik mijn vriend dit schrijfsel en omdat we elkaar kennen weet ik eigenlijk al dat hij precies zal begrijpen waarom ik dit schreef.
Het allerbelangrijkste is, dat hij me aan het denken heeft gezet met zijn eerlijkheid.
In de hoop dat niet alleen ik zelf er wat aan heb, maar hij óók! (En misschien nog "iemand" die dit leest...).
Hannah Bonnes
P.S Mijn vriend zei dat zijn tuin er nu weliswaar netjes bijligt, maar saai is bij gebrek aan bloemen. Waarop ik antwoordde: "Koop helleborus. Dat is een prachtige winterbloeier en je kan kiezen. Ze zijn er in het wit, roze en paars en wellicht vergeet ik nog kleuren". Helleborus heet "in het gewoon" ook "niesplant", grappig eigenlijk gezien de tijd van het jaar....
Reactie plaatsen
Reacties