En toen stond de wereld stil...

Beste mensen, salaamoe alaikoem

En toen stond de wereld stil, iedereen hield zijn adem in, iedereen was gespannen, iedereen was gekluisterd aan één van de vele livestreams, iedereen hoopte, iedereen bad, iedereen dacht maar aan één ding: de redding van een kind.

Een paar dagen lang was alles bijzaak, deden de grote sportwedstrijden er niet meer toe, vroegen de mensen zich af waar ze eigenlijk mee bezig waren; kortom, alles wat met het huidige leven te maken heeft, werd naar de tweede, derde of vierde plaats verwezen. U snapt natuurlijk wel waar ik het over heb: Rayaan. Ik hoef zijn achternaam niet eens te noemen. Een vijfjarig kind waar de gehele wereld van in de ban was en is. Een kind die gevallen was in een put en daar vast zat. Hoe moet het zijn geweest in die put voor hem, de momenten voor er hulp was gekomen. Voor er licht, zuurstof, water en voedsel naar beneden werk gezakt. Kon hij überhaupt beseffen wat er met hem gebeurde, dat hij bezig was met de laatste dagen van zijn korte leven?

Ik weet één ding en dat is dat de Schepper meer om Rayaan geeft dan wij allemaal gezamenlijk ooit zouden kunnen. Wij kennen hem niet en we zien een jongetje die vast zit in een diepe put en we krijgen enorme medelijden met hem. Maar al die tijd is Allah met hem geweest, was hij ondergedompeld in de Barmhartigheid van onze Heer en heeft Allah hem getroost. Dit klinkt ongelooflijk, maar het is realiteit. Allah is met ons waar we ons ook bevinden.

Maar er zijn veel meer kinderen die vast zitten in een hele diepe “put” en die ook verlangen naar hulp, naar mededogen, aandacht, liefde. Die ook gered zouden willen worden, maar waar wij niet naar omkijken. Omdat wij het te druk hebben met het wereldse leven, met het vergaren van bezit, met het streven naar macht, met ons eigen problemen en ga zo maar door. Terwijl er elke dag duizenden (jonge) kinderen sterven van honger en dorst, door ziekte, oorlogen, misbruik. Staan we hier wel eens bij stil? Overdenken we dit? Als ik naar mezelf kijk, dan kan ik niet anders concluderen dat ik hierin zwaar tekort schiet. Moge Allah het mij en ons vergeven.

SoubhanAllah, wat evenementen die miljarden kosten niet is gelukt, is Rayaan onbedoeld gelukt. Alle harten van alle mensen van over de gehele wereld waren verenigd. De dagen dat hij in de put zat, zullen altijd in ons collectieve geheugen gegrift blijven. Het grote moment dat hij naar buiten werd gedragen, slaakten we allemaal een hele diepen zucht van blijdschap. Elhamdoullilah, het is niet voor niets geweest. Hij is eindelijk uit zijn lijden verlost. Het zou nu allemaal goed komen en over een paar weken zouden zijn vader en moeder en Rayaan in allerlei televisieprogramma’s zitten om te praten over de verschrikkelijke ervaring. Maar Allah is de Allergrootste!

Vanuit Zijn Oneindige Wijsheid, vanuit Zijn Almacht, vanuit Zijn Oneindige Barmhartigheid en Genade heeft Hij besloten om Rayaan tot zich te nemen: Inna Lillahie Wa Inna Ilayhie Raji3oun, wij behoren toe aan Allah en tot Hem keren we terug. Dit is een onderdeel van onze geloofsleer, het feit dat Allah De Enige is die gaat over leven en dood. Niemand anders, maar dan ook echt helemaal niemand anders. Rayaan is niet meer, maar als we andere Rayaans kunnen redden, dan is zijn dood niet voor niets geweest. Allah heeft Rayaan gebruikt om de gehele mensheid te tonen dat we allemaal volledig afhankelijk zijn van Hem. We denken dat we het zonder Allah kunnen, maar we zien dat we niet eens in staat zijn om op tijd een vijfjarig kind uit een put te halen.

Terugkeer tot Allah, nederig in Hem geloven, hoopvol verrichten van goede daden, vol ontzag voor Hem bij het wegblijven van slechte daden en vooral dankbaar zijn voor de ontelbare gunsten die Hij ons heeft gegeven, nu geeft en nog zal geven. Onze harten huilen, maar ik ben ook vooral blij voor hem en ik vraag Allah om zijn ouders het geduld en de kracht te schenken om dit alles te verwerken. Ik ben blij dat hij nu bij zijn Heer is, dat hij als een onbeschreven blad terugkeert naar de Bron van alles. Ik ben wat dat betreft jaloers op hem, hij heeft de doodstrijd meegemaakt en de engelen van Allah zijn bij hem geweest.

Allah zegt 41-30:

“Voorwaar, degenen die zeggen: “Onze Heer is Allah”, en die vervolgens standvastig zijn: over hen zullen de engelen neerdalen (tijdens de doodsstrijd) en zeggen:
“Wees niet bevreesd en niet treurig en wees verheugd met het paradijs dat aan jullie is beloofd. Wij zijn jullie helpers tijdens het wereldse leven en in het hiernamaals…”

Wees ervan overtuigd dat Rayaan dit heeft meegemaakt, dat er engelen met hem waren die hem hebben getroost en hem blij hebben gemaakt met het paradijs. Wij moeten dit nog maar eens zien te bereiken.In sha Allah zullen we het bereiken, maar daar moeten we wel hard voor werken. Het harde werk moet bestaan uit het feit dat we de vele Rayaans die in de “put” zitten, omwille van Allah, de hulp geven die ze toekomt. Dit alles uit onze rotsvast geloof dat het ons zal redden van de bestraffing in het hiernamaals en de sleutel tot het paradijs zal zijn.

Mustapha Benchikhi